ป่าย

๑

ว. ปีนขึ้นไปด้วยความยากลำบาก, มักใช้เข้าคู่กับคำ ปีน เป็น ป่ายปีน หรือ ปีนป่าย. ๒ ก. เหวี่ยงพาดไป เช่น เหวี่ยงซ้ายป่ายขวา.